ماه من، غصه چرا ؟!

آسمان را بنگر، که هنوز بعد صدها شب و روز

مثل آن روز نخست

گرم و آبي و پر از مهر به ما مي خندد

يا زميني را که دلش از سرد شب هاي خزان

نه شکست و نه گرفت

بلکه از عاطفه لبريز شد و

نفسي از سر اميد کشيد

و در آغاز بهار، دشتي از ياس سپيد

زير پاهامان ريخت

تا بگويد که هنوز پر امنيت احساس است

ماه من غصه چرا ؟!

تو مرا داري و من

هر شب و روز

آرزويم، همه خوشبختي توست

ماه من! دل به غم دادن و از يأس سخن ها گفتن

کار آنهايي نيست، که اميد دارند

ماه من! غم و اندوه اگر هم روزي مثل باران باريد

يا دل شيشه اي ات، از لب پنجره عشق، زمين خورد و شکست

با نگاهت به فردا، چتر شادي باز کن

ماه من!

غصه اگر هست، بگو تا باشد

معني خوشبختي

بودن اندوه است

اين همه غصه و غم، اين همه شادي و شور

چه بخواهي و چه نه، ميوه يک باغند

همه را با هم و با عشق بچين ...

=============