نميتونم حرف بزنم .

به خاطر اشک همش چشام تار ميشه .

ماه تيکه و وروجک زهرا دوستي که 1 ماه و نيم باهم بوديم . تو غما ، تو شاديا .

من بي زهرا نميتونستم بخندم .

زهرا همه چي بود .

ميدوني ما ايرانيا تو همه چي مرده پرستيم تا هستن قدرشونو نميدونيم .

الان تمام نظرا و خاطرات زهرا جلوي چشام مياد .

توروخدا همه بگن که اينا دروغه .

من هيچوقت اينقد واسه مرگ کسي اشک نريختم .

وروجک ببخش فکرکنم مادربزرگت مرده درسته ؟

بهت تسليت ميگم . ايشالا غم آخرت باشه .

زهرا . . .

او ديگه نيست .

تمام شد تمام .